بررسی حرکات جنین متعاقب تزریق وریدی قند به مادران حامله

حرکات کافی یکی از نشانه های سلامت جنین است و تحت تأثیر عوامل متعدد پاتولوژیک و غیرپاتولوژیک تغییر می یابد. از آنجائیکه قند ماده ای انرژی زا است و در دسترس بودن قند کافی برای سیستم مغزی-عصبی، امکان هماهنگی حرکات را از طریق کنترل بهتر این سیستم فراهم می کند؛ لذا در بررسی حاضر تاثیر تزریق قند به مادر را بر روی تعداد حرکات جنین توام با افزایش ضربان قلبی جنین ارزیابی گردید. این مطالعه شش ماهه دوم سال 1379 بر روی 40 مادر باردار مراجعه کننده به بیمارستان یحیی نژاد شهر بابل انجام شد. مادران بطور متناوب به دو گروه بیست نفری تقسیم شدند. سن زیر 30 سال مادران، حاملگی 36-28 هفته، نداشتن سابقه بیماریهای داخلی و عوارض بارداری و سونوگرافی طبیعی جنین، معیارهای ورود به مطالعه بودند. در هر دو گروه قندخون به صورت ناشتا به عنوان قندخون پایه اندازه گیری شد. همزمان شمارش حرکات جنین و مانیتورینگ ضربان قلب آنها انجام می شد. سپس g25 قند (گروه مورد) و حجم برابر از سرم فیزیولوژی (گروه شاهد) به نمونه ها تزریق شد. در فواصل 15، 30، 45، 60 دقیقه بعد، برای هر یک از بیماران مجدداً خونگیری، شمارش حرکات و مانیتورینگ قلب جنین انجام شد. جمع داده های مطالعه با نرم افزار spss و با استفاده از t-test و همبستگی پیرسون ارزیابی شد. در نتیجه، تزریق قند در گروه مورد در دقایق 15، 30 و 45 قند خون غلظت میانگین بیشتری از گروه کنترل داشتند(006/0=p). از طرفی افزایش میانگین حرکات جنین در گروه مورد نیز نسبت به شاهد در همان دقایق معنی دار بود(007/0=p). ولی همبستگی بین حرکات جنین و تغییرات قند خون مادر در تمامی دقایق از نوع همبستگی ناقص پیرسون و حداکثر حرکات جنین در دقیقه 30 و حداکثر غلظت قند خون در دقیقه 15 در گروه مورد بود. بنابراین انفوزیون قند به مادران حامله تأثیر مثبت روی حرکات جنین دارد؛ اما این یک رابطه مستقیم و خطی نیست. علت تأخیر افزایش حرکات نسبت به افزایش قند خون، نیاز به فرصت کافی برای متابولیزه کردن قند در بدن جنین است.